ਕਾਸ਼ ਮੈਂ ਚਨੰ ਹੁੰਦਾ..
ਰਾਤੀ ਸੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ,
ਮੈਨੂਂ ਵੇਖਣ ਦਾ ਤੇਰਾ ਮਨ ਹੂੰਦਾ
ਬਦਲਾ ਵਿਚ ਮੈਂ ਲੁਕਦਾ ਛਿਪਦਾ
ਆਸਮਾਨ'ਚ ਕਿਤੇ ਖੋ ਜਾਦਾਂ
ਵੇਲਾ ਹੂੰਦਾ ਤੇਰੇ ਉਠਣ ਦਾ
ਤੇਰੇ ਉਠਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਮੈ ਸੋਂ ਜਾਦਾਂ
ਕਰਦੀ ਉਡੀਕ ਤੂੰ ਖੜਕੇ ਬਨੇਰੇ ਤੇ
ਕਿਨੇ ਹੀ ਸਵਾਲ ਹੂੰਦੇ ਤੇਰੇ ਚੇਹਰੇ ਤੇ
ਕਦੇ ਪੂਰਾ ਕਦੇ ਅਧੂਰਾ ਬਣਕੇ ਖੜ ਜਾਦਾਂ
ਕਦੇ ਨਾ ਨਿਕਲਨ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਤੇ ਅੜ ਜਾਦਾਂ
ਤੂੰ ਭਾਵੇਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਹੋ ਜਾਦੀਂ..
ਮੈ ਤੈਥੋ ਬਿਨਾ ਵੀ ਰਹਿ ਜਾਦਾਂ
ਸਾਲ ਵਿਚ ਇਕ ਵਾਰ ਤੂੰ ਕਰੇਗੀਂ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ
ਬਸ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ''JASHAN'' ਹਰ ਦੂਖ
ਹਸਦੇ ਹਸਦੇ ਸਹਿ ਜਾਦਾਂ......

ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਟੁੱਟੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਲਿੱਖਦਾ ਰਵਾਂ ਸ਼ੇਅਰ,
ਕੁੱਝ ਮੀੱਲੀ ਬਦਨਾਮੀ ਏ ,
ਤੇ ਕੁੱਝ ਦਿਲ ਤੇ ਲਗੀ ਸਟ ਬਾਰੇ ਲਿੱਖਦਾ,
ਕੁੱਝ ਯਾਰਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਧੋਖੇ ਨੇ,
ਤੇ ਕੁੱਝ ਦਗੇਬਾਜ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦਾ,
ਕੁੱਝ ਆਪਣੀ ਜਿਂਦਗੀ ਚ ਵੇਖੇ ਦੁਖਾਂ ਬਾਰੇ ਲਿਖਦਾ,
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਰਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀ ਯਾਰੋ,
"JASHAN"ਜੋ ਬਾਰੋਂ ਆ ਉਹਈੳ ਅੰਦਰੋਂ ਦਿਸਦਾ....

ਲੇਖਾਂ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਤਕਦੀਰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਗਈ,
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਰਾਝੇ ਵਾਲੀ ਹੀਰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਗਈ,
ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਹੱਥ ਕਦੇ ਲਾਉਣਾ ਨੀ ਸ਼ਰਾਬ ਨੂੰ,
ਪਰ ਏਹ ਆਉਦੇ ਜਾਦੇ ਸਾਹਾਂ ਵਾਗੂੰ ਹੱਡਾਂ ਵਿਚ ਬਹਿ ਗਈ,
ਕਰਦੀ ਹੈ ਵਫ਼ਾ ਤੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਸਹਾਰਾ,
ਸੱਚ ਕਹਿੰਦਾ ਏ " ਵਫ਼ਾ ਤਾਂ ਹੁਣ ਸ਼ਰਾਬ ਕੋਲ ਰਹਿ ਗਈ.....

ਦਿਲ ਦਾ ਨਹੀਂ ਮਾੜਾ
ਜੇ ਦਿੰਦਾ ਨਾ ਅੱਖੀਆਂ ਰੱਬ ਸਾਨੂੰ..
ਦੱਸ ਕਿਦਾਂ ਤੇਰਾ ਦੀਦਾਰ ਕਰਦੇ..
ਅੱਖਾਂ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਂ ਮਿਲਿਆ ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ..
ਦੱਸ ਕਿਦਾਂ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ..
ਹਰ ਮੋੜ 'ਤੇ ਪੈਣ ਭੁਲ਼ੇਖੇ ਤੇਰੇ..
ਦੱਸ ਕਿੱਥੇ ਰੁੱਕ ਕੇ ਤੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ..
ਜੇ ਮਿਲਦਾ ਸੱਜਣਾ ਤੂੰ ਹਰ ਇਕ ਜਨਮ ਵਿਚ..
ਤੈਨੂੰ ਕਬੂਲ ਅਸੀਂ ਹਰ ਵਾਰ ਕਰਦੇ..
ਇਕ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਹੁਣ ਸਾਡੀ..
ਅਸੀਂ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਬਾਰ ਬਾਰ ਕਰਦੇ...

ਸਾਨੂੰ ਕਰ ਕਰ ਚੇਤੇ ਹਉਕੇ ਭਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ,
ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ।

ਤੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਸੀ ਜੋ ਖੱਤ ਭਾਂਵੇ ਪਾੜ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣੇ,
ਜਿਹੜੇ ਦਿੱਤੇ ਸੀ ਤੋਹਫੇ, ਉਹ ਵੀ ਹਾੜ ਦਿੱਤੇ ਹੋਣੇ,
ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਅੱਗ 'ਚ ਤੂੰ ਵੀ ਸੜਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ,
ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ।

ਜਿਥੇ ਬੈਠਕੇ ਇਕਠੇ ਕਦੇ ਹੱਸਦੇ ਸੀ ਹੁੰਦੇ,
ਇਕ ਦੂਜੇ ਤਾਂਈ ਹੀਰ ਰਾਂਝਾ ਦੱਸਦੇ ਸੀ ਹੁੰਦੇ,
ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਰਾਹਵਾਂ ਤੇ ਕਿੰਝ ਪੈਰ ਧਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ,
ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ।

ਜੇ ਨੀ ਕੀਤੀ ਬੇਵਫਾਈ, ਤੈਥੋਂ ਵਫਾ ਵੀ ਨਾ ਹੋਈ,
ਜੀਹਦੀ ਐਡੀ ਸੀ ਸਜ਼ਾ, ਸਾਥੋਂ ਖਤਾ ਵੀ ਨਾ ਹੋਈ,
ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗੂੰ ਤੁੰ ਵੀ ਨਿਤ ਮਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ,
ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ।

ਸਾਨੂੰ ਕਰ ਕਰ ਚੇਤੇ ਹਉਕੇ ਭਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ,
ਸਾਨੂੰ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਤਾਂ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇਂਗੀ ।

ਰੋਗ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਪਿਆਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਮੈਂ ਮਸੀਹਾ ਵੇਖਿਆ ਬੀਮਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਇਹ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਮੇਰੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ ਖਾ ਲਈ,
ਕਿੳ ਕਰਾਂ ਨ ਦੋਸਤਾ ਸਤਿਕਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਸ਼ਹਿਰ ਤੇਰੇ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਲ਼ੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸੁੱਚੇ ਪਿਆਰ ਦੀ,
ਰਾਤ ਨੂੰ ਖੁਲ੍ਹਦਾ ਹੈ ਹਰ ਬਾਜ਼ਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਫੇਰ ਮੰਜਿਲ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਪੈਰ ਨ ਪੁਟਿਆ ਗਿਆ,
ਇਸ ਤਰਾਂ ਕੁਝ ਚੁਭਿਆ ਕੋਈ ਖਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਜਿਥੇ ਮੋਇਆਂ ਬਾਅਦ ਵੀ ਕਫਨ ਨਹੀ ਹੋਇਆ ਨਸੀਬ,
ਕੌਣ ਪਾਗਲ ਹੁਣ ਕਰੇ ਇਤਬਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ,
ਏਥੇ ਮੇਰੀ ਲਾਸ਼ ਤੱਕ ਨੀਲਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ,
ਲਥਿਅਤ ਕਰਜ਼ਾ ਨ ਫਿਰ ਵੀ ਯਾਰ ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦਾ.....

ਤੇਰੇ ਨੈਣਾਂ ਦੇ ਬੂਹੇ ਉੱਤੇ,
ਦਸਤਕ ਦੇ ਕੋਈ ਜਗਾਵੇ ਤੈਨੂੰ
ਕਿਤੇ ਹਵਾ ਨਾ ਸਮਝ ਲਈ ਉਸ੍ਨੂੰ
ਓਹ ਮੈਂ ਹੋਣਾ….

ਤੇਰੇ ਮੰਜੇ ਦੀ ਪੁਆਂਦ ਚ’
ਖੜਾ ਹੋ ਕੇ ਕੋਈ ਸਲ੍ਹਾਵੇ ਤੈਨੂੰ,
ਕਿਤੇ ਖੁਆਬ ਨਾ ਸਮਝ ਲਈ ਉਸ੍ਨੂੰ
ਓਹ ਮੈਂ ਹੋਣਾ….

ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਭੀੜ ਦੇ ਵਿਚ,
ਪਿਛਿਓਂ ਆਣ ਕੋਈ ਬੁਲਾਵੇ ਤੈਨੂੰ,
ਕਿਤੇ ਗੈਰ ਨਾ ਸਮਝ ਲਈ ਉਸ੍ਨੂੰ
ਓਹ ਮੈਂ ਹੋਣਾ….

ਕਾਲੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਚ’
ਪਰਛਾਵਾਂ ਜੇ ਨਜ਼ਰ ਕੋਈ ਆਵੇ ਤੈਨੂੰ,
ਕਿਤੇ ਚੋਰ ਨਾ ਸਮਝ ਲਈ ਉਸ੍ਨੂੰ
ਓਹ ਮੈਂ ਹੋਣਾ….

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਸਾਥੋਂ ਦਰਦ ਇਨਕਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਸਾਥੋਂ ਰੰਗ ਬਹਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਿੱਚ ਵਿਛੋੜੇ ਮਰ ਮਰ ਕੇ

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਸਾਥ ਯਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਅਸੀਂ ਯਾਰ ਨੂੰ ਰੱਬ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਨੂੰ ਇਬਾਦਤ ਕਹਿ ਬੈਠੇ

ਲੋਕੌ ਪੁੱਛਣ ਸਾਥੋਂ ਅਸੂਲ ਪਿਆਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਆਪਣੇ ਜਿਸਮ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰ ਬੂੰਦ ਲਹੂ ਦੀ ਬਹਾ ਦਈਏ

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਜੇ ਸਾਥੋਂ ਹੰਝੂ ਯਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਹਰ ਵਾਰ ਸਹਾਂ ਮੈਂ ਓਹਦੇ ਨੈਣਾਂ ਦਾ ਹੱਸ ਕੇ

ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਫੱਟ ਤੀਰ ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਇਸ਼ਕ ਉਮਰਾਂ ਦਾ ਰੱਚ ਗਿਆ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੱਡੀ

ਉਹ ਕੀ ਜਾਨਣ ਪਿਆਰ ਦਿਨ ਦੋ-ਚਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਹਰ ਜਨਮ ਲੰਘਿਆ ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ

ਕੋਈ ਪੁੱਛੇ ਸਾਥੋਂ ਸਵਾਦ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ

ਕਮੀਆਂ ਤੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਨੇ,
ਪਰ ਮੈਂ ਬੇਈਮਾਨ ਨਹੀਂ,
ਮੈਂ ਸੱਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਉਦi ਹਾਂ,
ਕੋਈ ਸੋਚਦi ਨਫਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ,
ਸਾਨੂੰ ਤਿੱਖੇ ਤੀਰ ਕਹਿਨ ਦਾ ਕੀ ਫਾਈਦਾ
ਜਦ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕਮਾਨ ਨਹੀਂ,
ਇੱਕ ਸ਼ੌਕ ਹੈਂ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਨਾਲ ਜੀਨ ਦਾ
ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਗੁਮਾਨ ਨਹੀਂ,
ਸ਼ੱਡ ਜਾਵੇ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਜੋ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ
ਅਸੀਂ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਇਨਸਾਨ ਨਹੀਂ ....

ਇਕ ਦੂੱਜੇ ਨੂਂ ਕਲਾਸਂ ਵਿੱਚ ਮੈਸਿੱਜ ਕਰਦੇ ਸੀ,

ਚਿੜੱਕਾ ਪੈਣਂ ਤੋ ਜਿਹੜੇ ਜਮਾਂ ਨਾ ਡਰਦੇ ਸੀ,

ਪਿਰਿਅੱੜ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਕਿਤਾਬਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਪੱੜ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਸੀ,

ਪਿੱਛੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸੈਂ ਜਾਦੇਂ ਸੀ ਜਾ ਗਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਸੀ,

ਅੱਜ ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਹੋ ਕੇ ਯਾਰ ਉਹ ਹੋੰਕੇ ਭਰੱਦੇ ਨੇ,

ਕੋਈ ਤੋੜਾ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾਂ ਮਿਸ ਤਾ ਸਾਰੇ ਹੀ ਕਰਦੇ ਆ.....

ਲੜਨ ਲੱਗਿਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ ਨਾ,
ਹੁਣ ਹੰਝੂ ਵਹਾਉਣ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਾਂ।
ਉਜੜੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਨੂੰ,
ਆਪਣੇ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਾਂ।
ਲੁੱਟੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਵਾਲੇ,
ਦੇਬੀ ਦੀਵੇ ਜਗਾਉਣ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਾਂ।
ਰੋਕ ਸਕਿਆ ਨਾ ਜਾਂਦੀ ਮਹਿਬੂਬ ਆਪਣੀ,
ਉਹਦੀ ਯਾਦ ਨੂੰ ਆਉਣ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕਾਂ….

ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਜ਼ਰਾ ਮੁਹੱਬਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ
ਦਿਲ ਚ’ ਮੇਰੇ ਕਿੰਨੀ ਸੀ ਚਾਹਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਜਾਣ ਪਿਛੋਂ ਤੇਰੇ ਬੀਤੀ ਕੀ ਦਿਲ ਤੇ ਮੇਰੇ
ਇੱਕ ਬਾਰ ਮੁੜਕੇ ਮੇਰੀ ਹਾਲਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਨੈਣੀਂ ਉਡੀਕ ਸੀ ਤੇਰੀ ਮਰ ਜਾਣ ਤੋਂ ਵੀ ਬਾਦ
ਚੁੱਕਕੇ ਜ਼ਰਾ ਕਫਨ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਸਾਹਾਂ ਤੌਂ ਵੱਧ ਕੇ ਚਾਹਿਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਦੋਸਤਾ
ਤੇਰੀ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਆਦਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਦੀਵਾਨਗੀ ਲਿਆਈ ਤੇਰੀ ਕਿਸ ਮਕਾਮ ਤੇ
ਮੈ-ਖਾਨਿਆ ਚ ਮੇਰੀ ਤੂੰ ਸ਼ੋਹਰਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਮਾਰੀ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਠੋਕਰ ਪੱਥਰ ਸਮਝ ਕੇ ਸੁਣ
ਇਸ ਨੂੰ ਸੀ ਤੇਰੀ ਕਿੰਨੀ ਕੁ ਹਸਰਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਵਰ੍ਹ ਗਿਆ ਐ ਸਾਵਣ ਸਾਗਰ ਤੇ ਹੀ ਕਿਓਂ?
ਥਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਤੇਰੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਕਰਦਾ ਨ ਚਾਹੇ ਉਲਫਤਾਂ ,ਨਫਰਤ ਤੇ ਕਰਦਾ ਤੂੰ
ਅਸੀ ਕਿੰਝ ਨਿਭਾਂਵਦੇ ਹਾਂ ਅਦਾਵਤ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ

ਝੱਲ ਹੋਈ ਤੈਥੋਂ ਯਾਰਾ ਨਾ ਮੇਰੀ ਖੁਸ਼ੀ ਕਦੇ
ਆਕੇ ਘਰੇ ਤੂੰ ਮਾਤਮ ਤਾਂ ਦੇਖਦਾ........

ਜਦੋਂ ਯਾਦ ਸਜੱਣ ਦੀ ਆਵੇ, ਦਿਲ ਬਿਲਕੇ ਤੇ ਰੂਹ ਕੁਰਲਾਵੇ,
ਬੜੇ ਸੱਜਣ ਪੁਲੋਨੇ ਔਖੇ, ਦੁਖ ਦਿਲ ਚ ਲੁਕੋਨੇ ਔਖੇ,
ਕਿਦੇ ਕੋਲੇ ਦੂੱਖ ਦਸੀਏ, ਲਿਖੇ ਭਾਗ ਨਹੀ ਮਿਟਦੇ,
ਜਖਮ ਤਾਂ ਪਰ ਜਾਂਦੇ, ਪਰ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਮਿਟਦੇ….

ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਸੱਜਣਾਂ ਤੂੰ ਜਾਣੇਂ ਸਾਥੋਂ ਪਿਆਰ ਛੁਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ,
ਤੂੰ ਸਮਝੇਂ ਜਾਂ ਨਾ ਸਮਝੇਂ ਸਾਥੋਂ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ,
ਕੀ ਜਾਦੂ ਅਸਾਂ ਤੇ ਹੋਇਆ ਏ ਜਦ ਦਾ ਤੂੰ ਦਿਲ ਨੂੰ ਛੋਹਿਆ ਏ,
ਇਕ ਸਾਦਾ ਜਿਹੇ ਤੇਰੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ,
ਦਿਲੋਂ ਹਰ ਇਕ ਭੇਦ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ,
ਰੱਬ ਵਰਗਾ ਜਾਪੇ ਪਿਆਰ ਤੇਰਾ ਤੈਨੂੰ ਪਾ ਕੇ ਗਵਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਨਹੀਂ........

ਕੋਈ ਉਮੀਦ ਨਾ ਬਾਕੀ ਨਾ ਕੋਈ ਆਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਮੇਰੇ ਪੱਥਰਾਏ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਪਿਆਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਕਦੇ ਜੰਗਲ ਕਦੇ ਪਰਬਤ ਭਟਕਦੇ ਉਮਰ ਬੀਤੀ ਹੈ,
ਖਰੇ ਕਿੰਨਾ ਮੇਰੇ ਲੇਖੀਂ ਅਜੇ ਬਨਵਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਡਬੋ ਕੇ ਸ਼ਹਿਦ ਵਿਚ ਘੱਲਿਆ ਹਰ ਪੈਗਾਮ ਸਜਣਾ ਨੂੰ,
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੋਲਾਂ ਚ' ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁੱਝ ਖੱਟਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਹਰਿਕ ਪਾਸੇ ਅਮਨ ਹੋਵੇ ਰਹੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਹਰ ਕੋਈ,
ਮੇਰੇ ਦਾਤਾ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਇਹੀ ਅਰਦਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਉਹ ਕਦ ਆਏ ਤੇ ਆਕੇ ਤੁਰ ਗਏ ਕੋਈ ਖਬਰ ਨਈ ਮੈਨੂੰ,
ਮਹਿਕ ਜਿਹੀ ਕੋਈ ਖਿਲਰੀ ਹੁਣ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਤੁਸੀਂ ਸੰਭਾਲੋ ਅਪਣਾ ਅੱਜ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਕਰੋ ਕਲ੍ਹ ਦੀ,
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖਿਆ ਮੇਰਾ ਇਤਿਹਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਗੁਆ ਬੈਠਾ ਸਭੇ ਕੁੱਝ ਰਿਹਾ ਨਾ ਕੁੱਝ ਵੀ ਹੁਣ ਪੱਲੇ,
ਮਗਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਤੇਰਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬਾਕੀ ਏ,
ਤੁਸੀਂ ਆਵੋ ਤੁਸੀਂ ਮੁੜ ਚੱਲੇ ਹੋ ਕਿਉਂ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਕਾਂਵੋ,
ਅਜੇ ਵੀ"JASHAN" ਦੇ ਪਿੰਜ਼ਰ ਤੇ ਕੁੱਝ ਕੂ ਮਾਸ ਬਾਕੀ ਏ.......

---

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇ,
ਹੁਣ ਦਸਤਕ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ...
ਮੇਰੇ ਨੈਣੋਂ ਵਗਦੇ ਹੰਝੂਆਂ ਨੂੰ,
ਹੁਣ ਪੂੰਝ ਦੇਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ...
ਅਸੀਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਦਰਿਆ ਬਣਗੇ,
ਇਹ ਵਹਿਣ ਕਦੇ ਵੀ ਰੁਕਣੇ ਨਹੀਂ...
ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਮੌਤ ਹੁੰਦੀ,
ਫਿਰ ਬੰਨ੍ ਲਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਫਾਇਦਾ...

ਨਾ ਕੋਈ ਰੋਸਾ, ਨਾ ਗਿਲਾ ਸ਼ਿਕਵਾ ਤੇਰੇ ਤੇ,
ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਜਾ, ਬੂਹੇ ਮੇਰੇ ਤੇ,
ਤੂੰ ਜਿੰਦ੍ਗੀ ਦੇ ਵਿੱਚ,ਬ੍ੜੇ ਰੰਗ ਭਰੇ ਸੀ,
ਓਹ ਪਲ ਕਿਵੇਂ ਭੁੱਲਾਂ , ਹਰ ਸਾਹ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਸੀ,
ਹੁਨ ਤਾਨੇ ਸਹਿ ਨੀ ਹੁੰਦੇ, ਮਾਨ ਪਿਯਾਰ ਸੀ ਜਿਹ੍ੜੇ ਤੇ,
ਇਕ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ ਲੈ ਆਵੀਂ , ਬ੍ਸ ਅਗ੍ਲੇ ਫ਼ੇਰੇ ਤੇ,
ਨਾ ਕੋਈ ਰੋਸਾ, ਨਾ ਗਿਲਾ ਸ਼ਿਕਵਾ ਤੇਰੇ ਤੇ,
ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਦੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਜਾ, ਬੂਹੇ ਮੇਰੇ ਤੇ,

ਟੁੱਟਿਆ ਜਦ ਦਿਲ ਦਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ,
ਅਰਮਾਨ ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬਿਖਰ ਗਏ,
ਜਦ ਉੱਠਿਆ ਜਜਬਾਤਾਂ ਦਾ ਤੂਫਾਨ,
ਨੈਣਾਂ ਨਾਲੋਂ ਨੀਰ ਨਿੱਖੜ ਗਏ,
ਦਿਨ ਵੀ ਬਣ ਗਏ ਕਾਲੀਆਂ ਰਾਤਾਂ,
ਸੱਜਣਾਂ ਦੇ ਵਾਅਦੇ ਬਣ ਗਏ,ਝੂਠੀਆਂ ਬਾਤਾਂ,
ਨੈਣਾਂ 'ਚੋਂ ਵਗਦੇ ਨੀਰ ਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਠੱਲਾਂ,
ਪੀੜ ਹਿਜਰ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਚੀਰ ਕਲੇਜਾ,
ਇਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਕਿੱਦਾਂ ਝੱਲਾਂ.......

ਜਿੱਥੇ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਜੱਟ ਮਰਦਾ ਏ,
ਜਿੱਥੇ ਧੀਆਂ ਤੋਂ ਜੱਗ ਡਰਦਾ ਏ,
ਜਿਹਦਾ ਅੱਗਾ ਦਿਸਦਾ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ,
ਜਿਹਦੀ ਕੌਮ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸਦਾ ਜੰਗ ਹੈ ਛਿੜੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ?

ਜਿੱਥੇ ਹਾਸੇ ਥੋੜੇ ਚਿਰ ਲਈ ਤੇ, ਹਾਏ ਰੋਣੇ ਬਹੁਤਾ ਵਸਦੇ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਸਦਾ ਹੀ ਦੁੱਖਾਂ ਚੇ, ਪਰ ਭਾਵੇਂ ਰਹਿੰਦੇ ਹੱਸਦੇ ਨੇ
ਭੁੱਲ ਜਾਨੇਂ ਆਂ ਇਹ ਅਸੀਂ ਕਿਵੇਂ,
ਸਾਡੀ ਧਰਤੀ ਤਾਂ ਪਈ ਏ ਦੁੱਖਾਂ ਚੇ ਘਿਰੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ?

ਸਕਿਆਂ ਭਰਾਵਾਂ ਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ, ਘਰ ਦੇ ਹੀ ਵੈਰੀ ਨੇ ਬਣਾ ਛੱਡਦੇ
ਚੌਧਰਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਤਰ ਜੋ ਆਪਣੇ, ਹੁਕਮਾਂ ਤੇ ਕਤਲ ਕਰਾ ਛੱਡਦੇ
ਵੋਟਾਂ ਪਿੱਛੇ ਵੇਚਦੇ ਜ਼ਮੀਰ ਜੋ,
ਦੁਨੀਆ ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੈ ਚਰਚਾ ਛਿੜੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ?

ਜਿੱਥੇ ਰੋਕਣ ਵਾਲੇ ਨਸਿ਼ਆਂ ਨੂੰ, ਖੁਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੰਡਦੇ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ, ਖੁਦ ਲੋਕੀਂ ਹੀ ਆ ਭੰਡਦੇ ਨੇ
ਕੁੱਤੀ ਚੋਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਲ਼ੀ ਹੋਈ,
ਤਾਂ ਹੀ ਲੋਟੂਆਂ ਦੀ ਢਾਣੀ ਪਈ ਏ ਖਿੜੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ?

ਜਿੱਥੇ ਅਣਜੰਮੀਆਂ ਦੇ ਕਤਲਾਂ ਨੂੰ, ਮਾਵਾਂ ਹੀ ਹੱਥੀਂ ਕਰਦੀਆਂ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਫਸਲਾਂ ਹੀ ਫਲ਼ ਦੇਣੇ ਤੋਂ, ਖੁਦ ਆਪੇ ਹੀ ਹਾਏ ਡਰਦੀਆਂ ਨੇ
ਇਹ ਚਿੜੀ ਤਾਂ ਉਦੋਂ ਹੀ ਮਰ ਗਈ ਸੀ,
ਜਦੋਂ ਵੰਡ ਦੀ ਕਟਾਰ ਸਾਡੇ ਸੀਨੇ ਸੀ ਫਿਰੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ?

ਜਿੱਥੇ ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਹੀ, ਲੱਖਾਂ ਪਏ ਲੁੱਟੀ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਜਿੱਥੇ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਵੀ ਨਾਂ ਤੇ ਹੀ, ਲੱਖਾਂ ਪਏ ਵਿਹਲੇ ਖਾਂਦੇ ਨੇ
ਇਨਸਾਨ ਕੋਈ ਟਾਂਵਾਂ ਦੀਹਦਾ ਏ,
ਪਈ ਸੁੱਚੀਆਂ ਮੁਹੱਬਤਾਂ ਦੀ ਕੰਧ ਹੈ ਤਿੜੀ
ਹੁਣ ਆਖਰੀ ਸਾਹਵਾਂ ਤੇ ਹਾਏ ਓ ਜੀਂਦਾ ਏ ਪੰਜਾਬ
ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਅਸੀਂ ਆਖੀਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਚਿੜੀ???